عبدالله بن‌ علی‌ (ع): تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۱۱۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۸ آوریل ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «عبدالله بن‌ علی، فرزند ‌امیرالمؤمنین علی (ع)، مادرش فاطمه (ام‌ّالبنین) دختر...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
عبدالله بن‌ علی، فرزند ‌امیرالمؤمنین علی (ع)، مادرش فاطمه (ام‌ّالبنین) دختر حزام بن خالد بن ربیعه از قبیله بنی‌کلاب است.<ref>- ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص67.</ref> او دومین فرزند ام‌ّالبنین است. او را عبدالله اکبر و کنیه‌اش را ابومحمد نوشته‌اند.
'''عبدالله بن‌ علی،''' فرزند ‌امام علی (ع)، مادرش فاطمه (ام‌ّ البنین) دختر حزام بن خالد بن ربیعه از قبیله بنی‌ کلاب است.<ref>- ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص67.</ref> او دومین فرزند ام‌ّ البنین است. او را عبدالله اکبر و کنیه‌اش را ابو محمد نوشته‌اند.


{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =عبدالله بن‌ علی
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =  پدرش، امام علی (ع) و مادرش فاطمه (ام‌ّ البنین) دختر حزام بن خالد بن ربیعه از قبیله بنی‌ کلاب
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از اصحاب امام حسین (ع)
}}


عبدالله نزدیک به پنج سال با پدر بزرگوارش ‌امیرالمؤمنین علی (ع)، پانزده سال با برادرش امام حسن (ع) و بیست و پنج سال با برادرانش امام حسین (ع) و حضرت عباس زندگی کرد و رشادت، شجاعت، جوانمردی، وفاداری، صبر و مقاومت، پاک‌بازی و فداکاری و بصیرت در دین را آموخت و خود متخلق به آن صفات گردید.
عبدالله از آغاز سفر از مدینه تا کربلا همراه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) بود و همچون سه برادرش به رغم خواسته امام، حاضر به ترک او نگردید و امان نامه عبیدالله بن زیاد را نپذیرفت.
در بین فرزندان ام‌ّالبنین او نخستین فرزند شهیدش است که به اشارت برادرش عباس (ع) به میدان شتافت و در حالی‌که رجز می‌خواند، می‌جنگید:<ref>- همانجا.</ref>




==زندگینامه==
عبدالله نزدیک به پنج سال با پدر بزرگوارش ‌امام علی (ع)، پانزده سال با برادرش امام حسن (ع) و بیست و پنج سال با برادرانش امام حسین (ع) و حضرت عباس زندگی کرد و رشادت، شجاعت، جوانمردی، وفاداری، صبر و مقاومت، پاک‌بازی و فداکاری و بصیرت در دین را آموخت و خود متخلق به آن صفات گردید.
==نقش در واقعه کربلا==
عبدالله از آغاز سفر از مدینه تا کربلا همراه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) بود و همچون سه برادرش به رغم خواسته امام حسین (ع)، حاضر به ترک او نگردید و امان‌نامه عبیدالله بن زیاد را نپذیرفت.
در بین فرزندان ام‌ّ البنین، او نخستین فرزند شهیدش است که به اشارت برادرش عباس (ع) به میدان شتافت و در حالی‌ که رجز می‌خواند، می‌جنگید:<ref>- همانجا.</ref>
===رجزخوانی===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{م| اَنَا ابنُ ذی النَّجدةِ وَ الافضال }}
{{م| اَنَا ابنُ ذی النَّجدةِ وَ الافضال }}
خط ۱۸: خط ۴۳:
{{م| فی کُّلِ قَومٍ (یومٍ) ظاهِرُ الاَحوالِ }}
{{م| فی کُّلِ قَومٍ (یومٍ) ظاهِرُ الاَحوالِ }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


من پسر مرد دلاور و بخشنده‌ام. آن مرد علی نیکوکار است که شمشیر پیامبر اکرم (ص) بود و کیفردهنده‌ای که آثار ترس از او در هر جماعتی آشکار است.  
من پسر مرد دلاور و بخشنده‌ام. آن مرد علی نیکوکار است که شمشیر پیامبر اکرم (ص) بود و کیفردهنده‌ای که آثار ترس از او در هر جماعتی آشکار است.  
 
===شهادت===
 
او پس از‌ نبردی‌ سخت و از پای درآوردن تنی چند‌ بالاخره‌ با هانی ‌بن‌ شبیب‌ (ثبیت) حضرمی‌ به‌ مبارزه‌ پرداخت‌ و با دو ضربت‌ که‌ در میان‌شان‌ رد و بدل‌ شد، به‌ دست‌ هانی‌ به ‌شهادت‌ رسید. هانی‌ سر او را از تن‌ جدا نمود. برخی نوشته‌اند با نیزه خولی بن یزید اصبحی و به دست مردی از بنی‌تمیم و پس از زخم‌های فراوان به شهادت رسید.  
او پس از‌ نبردی‌ سخت و از پای درآوردن تنی چند‌ بالاخره‌ با هانی ‌بن‌ شبیب‌ (ثبیت) حضرمی‌ به‌ مبارزه‌ پرداخت‌ و با دو ضربت‌ که‌ در میان‌شان‌ رد و بدل‌ شد، به‌ دست‌ هانی‌ به ‌شهادت‌ رسید. هانی‌ سر او را از تن‌ جدا نمود. برخی نوشته‌اند با نیزه خولی بن یزید اصبحی و به دست مردی از بنی‌تمیم و پس از زخم‌های فراوان به شهادت رسید.  
عبدالله فرزندی نداشت و در هنگام شهادت‌ بیست‌ و پنج‌ سال‌ سن‌ داشت‌.<ref>- برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص469؛  مروج الذهب، ج3، ص63؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص28؛ انصار الحسین، ص145-146.</ref>
عبدالله فرزندی نداشت و در هنگام شهادت‌ بیست‌ و پنج‌ سال‌ سن‌ داشت‌.<ref>- برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص469؛  مروج الذهب، ج3، ص63؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص28؛ انصار الحسین، ص145-146.</ref>


در زیارت رجبیه از او نام برده شده است و در زیارت ناحیه مقدسه به وی چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ بنِ اَمیرِ المُؤمِنینَ مُبلَی البَلاءِ وَ المُنادِی بِالوِلاءِ فی عَرصَةِ کَربَلاءَ المَضروبِ مُقبِلاً وَ مُدبِراً لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ هانِی بنَ ثَُبََیتٍ الحَضرَمِی“ سلام بر عبدالله بن امیرالمؤمنین علی (ع)، آزمایش کننده بلا و منادی ولایت آل رسول (ص) در میدان کربلا، آنکه از پس و پیش ضربه‌ها خورد و زخم‌ها دید. خداوند قاتل او هانی بن ثبیت حضرمی را لعنت کند.  
در زیارت رجبیه از او نام برده شده است و در زیارت ناحیه مقدسه به وی چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ بنِ اَمیرِ المُؤمِنینَ مُبلَی البَلاءِ وَ المُنادِی بِالوِلاءِ فی عَرصَةِ کَربَلاءَ المَضروبِ مُقبِلاً وَ مُدبِراً لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ هانِی بنَ ثَُبََیتٍ الحَضرَمِی“ سلام بر عبدالله بن امیرالمؤمنین علی (ع)، آزمایش کننده بلا و منادی ولایت آل رسول (ص) در میدان کربلا، آنکه از پس و پیش ضربه‌ها خورد و زخم‌ها دید. خداوند قاتل او هانی بن ثبیت حضرمی را لعنت کند.  
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 442-443.
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 442-443.
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای بنی‌هاشم]]
[[رده: شهدای بنی‌هاشم]]
۱۰٬۰۷۲

ویرایش