جواد جهان آرایى (جهان‌آرا): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | نام =جواد جهان‌آرایى | تصویر...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
'''جواد جهان‌آرایى''' (١٣٣٤ ه. ش) شاعر ایرانی معاصر است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =جواد جهان‌آرایى
| نام                    =جواد جهان‌آرایى
| تصویر                  =
| تصویر                  =جواد جهان آرایی.jpg
اندازه تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =شاعر
| ملیت                  =
| ملیت                  =ایرانی
| تاریخ تولد            =1334 ه.ش
| تاریخ تولد            =١٣٣٤ ه. ش
| محل تولد                =کاشان  
| محل تولد                =کاشان  
| والد                =مرحوم حاج حیدر على
| والد                =مرحوم حاج حیدر على
خط ۴۶: خط ۴۵:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
==زندگینامه==
جهان‌آرایى تحصیلات ابتدایى را در دبستان ملى خیام (مدرس) به انجام رسانید و دوره دبیرستان را تا سوم متوسطه ادامه داد و پس از آن به هنرستان نساجى کاشان رفت و دیپلم خود را از آنجا گرفت و در سال ١٣٥٢ ه. ش به تهران آمد و به تحصیل ادامه داد و تا مقطع فوق دیپلم پیش رفت و پس از انجام خدمت سربازى به استخدام کارخانه کاشى اصفهان درآمد و تا سال ١٣٦٠ ه. ش در همین شغل باقى بود؛ آن‌گاه به زادگاهش بازگشت و به شغل آزاد روى آورد.<ref>سخنوران نامى معاصر ایران، ج ۲، ص ۱۰۲۰.</ref>


«جواد جهان‌آرایى در سال 1334 هجرى شمسى در یک خانوادۀ مذهبى در کاشان به دنیا آمد.
==آثار==
جهان آرایی در انواع قالب‌ها شعر سروده است؛ ولى شاعرى غزل‌سرا است.


پدرش مرحوم حاج حیدر على فردى مؤمن و باتقوا بود و به شغل رنگرزى و قالى‌بافى اشتغال داشت...جهان‌آرایى تحصیلات ابتدایى را در دبستان ملى خیام(مدرس)به انجام رسانید و دورۀ دبیرستان را تا سوم متوسطه ادامه داد و پس از آن به هنرستان نسّاجى کاشان رفت و دیپلم خود را از آنجا اخذ کرد و در سال 1352 به تهران رهسپار شد و به تحصیل ادامه داد و تا اخذ فوق دیپلم پیش رفت و پس از انجام خدمت سربازى به استخدام کارخانۀ کاشى اصفهان درآمد و تا سال 1360 در همین شغل باقى بود.آن‌گاه به زادگاهش بازگشت و به شغل آزاد روى آورد». <ref>سخنوران نامى معاصر ایران،ج 2،ص 1020.</ref>
===برادر! آب===
 
جهان‌آرایى مردى است کریم الطّبع و شاعرى است نکته‌یاب و نکته‌سنج و در میان اعضاى انجمن‌هاى ادبى کاشان منزلت خاصّى دارد و در انواع قالب‌هاى شعر فارسى طبع‌آزمایى مى‌کند ولى طبعا شاعرى است غزلسرا.طبعش روان و ساختار شعرى‌اش محکم و استوار است.ازوست:
 
==برادر! آب==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| آن‌که را بود مهر مادر،آب | دیده مى‌دوخت تشنه‌لب بر آب }}  
{{ب| آن‌که را بود مهر مادر، [[آب]] | دیده مى‌دوخت تشنه‌لب بر آب }}  


{{ب| کربلا بود و جنگ و هُرم عطش | داشت آنجا بهاى گوهر،آب }}  
{{ب| [[کربلا]] بود و جنگ و هُرم [[عطش]] | داشت آنجا بهاى گوهر، آب }}  


{{ب| چنگ مى‌زد(رباب)بر دل ریش | که:خدا!کى رسد به اصغر آب؟ }}  
{{ب| چنگ مى‌زد (رباب) بر دل ریش | که: خدا! کى رسد به [[علی اصغر|اصغر]] آب؟ }}  


{{ب| مانده حیران درین میان چه کند؟ | از کجا مى‌شود میسّر آب؟ }}  
{{ب| مانده حیران درین میان چه کند؟ | از کجا مى‌شود میسّر آب؟ }}  


{{ب| برد او را پدر به عرصۀ رزم | تا دهد جاى شیر مادر،آب }}  
{{ب| برد او را پدر به عرصۀ رزم | تا دهد جاى شیر مادر، آب }}  


{{ب| وه که سیراب شد ز جرعۀ تیر | نرسید آه بر لبش گر آب }}  
{{ب| وه که سیراب شد ز جرعۀ تیر | نرسید آه بر لبش گر آب }}  


{{ب| دید تا کودکان تشنه،حسین | گفت از سوز جان:برادر!آب }}  
{{ب| دید تا کودکان تشنه، حسین | گفت از سوز جان: برادر! آب }}  


{{ب| اى بهین آبیار گلشن عشق | بهر این غنچه‌ها بیاور آب }}  
{{ب| اى بهین آبیار گلشن عشق | بهر این غنچه‌ها بیاور آب }}  
خط ۷۳: خط ۷۱:
{{ب| رفت آن میر عشق سوى فرات | تا که بنهاد پاى جان بر آب }}  
{{ب| رفت آن میر عشق سوى فرات | تا که بنهاد پاى جان بر آب }}  


{{ب| کفى از آب برگرفت و،شگفت | دید تصویر کودکان در آب }}  
{{ب| کفى از آب برگرفت و، شگفت | دید تصویر کودکان در آب }}  


{{ب| تشنه‌لب بود و لب بر آب نزد | تا بنوشد ز حوض کوثر آب }}  
{{ب| تشنه‌لب بود و لب بر آب نزد | تا بنوشد ز حوض کوثر آب }}  


{{ب| خواست تا نوشد از فرات،امّا | بر دلش زد شرر چو آذر،آب }}  
{{ب| خواست تا نوشد از فرات، امّا | بر دلش زد شرر چو آذر، آب }}  


{{ب| مشک را پر ز آب کرد و شتافت | تا دهد باغ را سراسر آب }}  
{{ب| مشک را پر ز آب کرد و شتافت | تا دهد باغ را سراسر آب }}  
خط ۸۳: خط ۸۱:
{{ب| تیرها سوى او روانه شدند | گاه در چشم رفت و گه در آب! }}  
{{ب| تیرها سوى او روانه شدند | گاه در چشم رفت و گه در آب! }}  


{{ب| تا تهى،مشک شد ز آب افسوس | گشت از شرم،پور حیدر،آب <ref>گریۀ اشک،ص 208 و 209.</ref> }}  
{{ب| تا تهى، مشک شد ز آب افسوس | گشت از شرم، پور حیدر، آب <ref>گریۀ اشک، ص ۲۰۸ و ۲۰۹.</ref> }}  




خط ۸۹: خط ۸۷:


==منابع==
==منابع==
محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 566-567.
 
*[[دانشنامه‌ شعر عاشورایی‌ انقلاب‌ حسینی‌ در شعر شاعران‌ عرب‌ و عجم‌|دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ۲، ص: ۱۵۱۴-۱۵۱۸.]]
 
*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج۱، ص ۵۶۶-۵۶۷.]]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:افراد]]
[[رده:هنرمندان]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
<references />{{شاعران}}
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۴

جواد جهان‌آرایى (١٣٣٤ ه. ش) شاعر ایرانی معاصر است.

جواد جهان‌آرایى
جواد جهان آرایی.jpg
زمینهٔ کاری شاعر
زادروز ١٣٣٤ ه. ش
کاشان
ملیت ایرانی
سبک نوشتاری غزل
تخلص جهان‌آرا
مدرک تحصیلی فوق دیپلم

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

جهان‌آرایى تحصیلات ابتدایى را در دبستان ملى خیام (مدرس) به انجام رسانید و دوره دبیرستان را تا سوم متوسطه ادامه داد و پس از آن به هنرستان نساجى کاشان رفت و دیپلم خود را از آنجا گرفت و در سال ١٣٥٢ ه. ش به تهران آمد و به تحصیل ادامه داد و تا مقطع فوق دیپلم پیش رفت و پس از انجام خدمت سربازى به استخدام کارخانه کاشى اصفهان درآمد و تا سال ١٣٦٠ ه. ش در همین شغل باقى بود؛ آن‌گاه به زادگاهش بازگشت و به شغل آزاد روى آورد.[۱]

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

جهان آرایی در انواع قالب‌ها شعر سروده است؛ ولى شاعرى غزل‌سرا است.

برادر! آب[ویرایش | ویرایش مبدأ]


آن‌که را بود مهر مادر، آب دیده مى‌دوخت تشنه‌لب بر آب
کربلا بود و جنگ و هُرم عطش داشت آنجا بهاى گوهر، آب
چنگ مى‌زد (رباب) بر دل ریش که: خدا! کى رسد به اصغر آب؟
مانده حیران درین میان چه کند؟ از کجا مى‌شود میسّر آب؟
برد او را پدر به عرصۀ رزم تا دهد جاى شیر مادر، آب
وه که سیراب شد ز جرعۀ تیر نرسید آه بر لبش گر آب
دید تا کودکان تشنه، حسین گفت از سوز جان: برادر! آب
اى بهین آبیار گلشن عشق بهر این غنچه‌ها بیاور آب
رفت آن میر عشق سوى فرات تا که بنهاد پاى جان بر آب
کفى از آب برگرفت و، شگفت دید تصویر کودکان در آب
تشنه‌لب بود و لب بر آب نزد تا بنوشد ز حوض کوثر آب
خواست تا نوشد از فرات، امّا بر دلش زد شرر چو آذر، آب
مشک را پر ز آب کرد و شتافت تا دهد باغ را سراسر آب
تیرها سوى او روانه شدند گاه در چشم رفت و گه در آب!
تا تهى، مشک شد ز آب افسوس گشت از شرم، پور حیدر، آب [۲]

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. سخنوران نامى معاصر ایران، ج ۲، ص ۱۰۲۰.
  2. گریۀ اشک، ص ۲۰۸ و ۲۰۹.